Дилнома. Уктамхон Домлажонова
ҳозирлик кўрар эдилар.
Шундай тадбирлардан бирида мен Қодир ака Фозилхўжаевнинг исм-шарифини ҳаяжонланиб нотўғри эълон қилиб юборган эдим. У киши минбарга чиқибоқ:
– Қизимиз ҳаяжонданми, фамилиямни нотўғри ўқиб юборди, мен асли Фозилхўжаевман, – деб ўзларини таништиргандилар ўшанда Қодир ака.
Университет “Қизлар клуби” ташаббуси ва “Маданият” хўжалигида йиллар давомида олиб бораётган фаолиятимиз билан Қодир ака Фозилхўжаев жиддий қизиқдилар. Бу ташаббусни республика миқёсида оммалаштириш учун жонбозлик кўрсатдилар.
Университетни битиргач, янги ташкил топган Сирдарё вилоятида масъул лавозимда ишлашимга ҳам Қодир ака сабабчи бўлган. Вилоятга марказдан жўнатиладиган кадрлар қаторига менинг ҳам номзодимни тавсия этган. 1963 йил июнь ойидан декабргача вилоятдаги Боёвут 1, Боёвут 2, Боёвут 3 совхозларини, Янгиер тумани, Янгиер шаҳари, Гулистон туманининг колхоз-совхозларини эринмасдан кезганман.
Қизиқ-да. Ҳар қандай воқелик ўзининг даври ва мафкурасига боғлиқ экан. Ташкилий-оммавий ишлар, қишлоқ маданиятини юксалтириш, хотинқизларнинг иш шароитига, оилавий муаммоларига эътибор бериш, аёлларга хос тиббий муолажалар ва яна бир қатор маданий-маърифий ишлар юзасидан олиб борадиган фидоийлигимни тушунганлар, тушунмаганлар, тушунишни истамаганлар, тушунсада, лоқайдлик қилиб туриб олганлар, бу соҳага ажратилган сарф-ҳаражатларни бошқа ноқонуний йўлга сарфлаган раҳбарлар ва яна кимлар билан мулоқотларда бўлмадим. Вилоятдаги етти ойлик иш фаолиятим университетни эндигина битирган бир ёш кадрни шундай пиширди.
“Буни умр дерлар,
Кундузли, тунли.
Буни умр дерлар,
Шодлик, қайғули”,
деб бежиз айтилмаган экан.
Сирдарёга кетиб, нима ишлар билан банд бўлиб юрганимни тушуниб етмаган содда онам ҳар келганимда шаҳарга қайтишимни зорланиб сўрардилар. Охири бетоб бўлиб қолдилар. Яна Қодир акага мурожаат қилдим.
– Ишларни йўлга қўйиб, эндигина кўникиб қолгандинг. Онангларни олиб кетишни иложини қилсак-чи?
– Онам асло рози бўлмайдилар. Қайтишим керак, қарорим қатъий, – деб туриб олдим.
– Сени ишга йўллаётганда бу нозикликни теран ўйламаган эканмиз-да, – деб қошлари бир оз чимирилди-ю, бошқа гапирмадилар.
Онамнинг бетобликлари ва устозим К.Содиқов билан учрашганимдаги суҳбатдан кейин республика “Билим” жамиятининг марказдаги филиалига ишга кўчирилдим ва сентябрь ойидан бошлаб фалсафа кафедрасига ассистент лавозимига ўтдим.
Вақт ғанимат. Буни ҳеч ким инкор этмаган, этмайди ҳам. Сирдарё вилоятида ўтказган етти ойлик иш фаолиятимдаги вақт учун шу пайтга қадар хурсанд бўламан. Гоҳида ўша даврда қоралаб қўйган кундалигимни ўқиб, ёқамни ушлайман.
Университетга ишга ўтган кезларим менда бир қизиқ ҳолат кечарди. Ёшим йигирма бирда. Биз ўқишга кираётганимизда армия хизматини тугатганлар учун олий ўқув юртига кириш имтиёзлари берилди. Биз Ғани ака, Маҳкам ака каби армия