do „Nowego Kuriera Warszawskiego” na temat Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (cz. 1, s. 113). „Codziennie nadająca stacja krajowa musiała utrzymywać aktualność” (s. 117).
173
„Pod koniec marca i cały kwiecień [1943 r.] Londyn wręcz szalał na ten temat [„Świtu”] (Laskowski, Radiostacja Świt, cz. 1, s. 124). Największym echem odbiła się audycja wyemitowana w rocznicę śmierci marszałka Piłsudskiego 12 maja, za którą szef stacji otrzymał upomnienie od Mikołajczyka (AIH, Government service file, 1942-1944, Dokumenty Stanisława Mikołajczyka, 800/22/0/-/38, List Mikołajczyka do Laskowskiego, 25 V 1943 r., klatka 225).
174
„Dziennik Polski”, 22 IV 1943, s. 1. Treść pierwszej katyńskiej audycji „Świtu”, o czym pisze Laskowski, nie
1
Obóz zagłady w Sobiborze w historiografii polskiej i obcej, „Zeszyty Majdanka” 2001, nr 21, s. 115-161.
2
Żydzi lubelscy w obozie koncentracyjnym na Majdanku, „Zeszyty Majdanka” 2003, nr 23, s. 77-121.
3
Getta tranzytowe w dystrykcie lubelskim [w:] Akcja Reinhardt. Zagłada Żydów w Generalnym Gubernatorstwie, red. Dariusz Libionka, Warszawa: IPN, 2004, s. 138-160; w wersji niemieckojęzycznej: Die Durchgangsghettos im Distrikt Lublin (u.a. Izbica, Piaski, Rejowiec und Trawniki) [w:] „Aktion Reinhardt”. Der Völkermord an den Juden im Generalgouvernement 1941-1944, red. Bogdan Musial, Osnabrück: Fibre Verlag, 2004, s. 197-232.
4
„Erntefest” w świetle polskich materiałów śledczych (1944-1968) [w:] Erntefest 3-4 listopada 1943. Zapomniany epizod Zagłady, red. Dariusz Libionka, Wojciech Lenarczyk, Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2009, s. 287-325.
5
Zagłada żydowskiego Chełma. Żydzi w Chełmie Lubelskim w latach 1939-1944. Zarys problemu [w:] Zagłada Żydów na polskiej prowincji, red. Adam Sitarek, Michał Trębacz, Ewa Wiatr, Łódź: IPN i Wydawnictwo UŁ, 2012.
6
Obozy koncentracyjne i ośrodki zagłady jako miejsca pamięci [w:] Następstwa zagłady Żydów. Polska 1944-2010, red. Feliks Tych, Monika Adamczyk-Garbowska, Lublin: ŻIH i Wydawnictwo UMCS, 2011, s. 493-525 (tom ten ukazał się również w języku angielskim, wydany przez instytut Yad Vashem).
7
Krótkie życie na „Wschodzie”. Żydzi z terenu Rzeszy deportowani do dystryktu lubelskiego, „Studia Żydowskie. Almanach” 2014, nr 4, s. 31-51.
8
Robert Kuwałek, Obóz zagłady w Bełżcu, Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2010.
9
Robert Kuwałek, Das Vernichtungslager Bełżec, tłum. Steffen Hänschen, Berlin: Metropol, 2013; idem, Belzec. Le premier centre de mise a mort, tłum. Alexandre Dayet, Paris: Calmann-Levy, 2013.
10
Robert Kuwałek, Relacje i zeznania Rudolfa Redera oraz Robert Kuwałek, Dariusz Libionka, Materiały śledztwa z lat 1945-1946 w sprawie zbrodni popełnionych w Bełżcu [w:] Obóz zagłady w Bełżcu w relacjach ocalonych i zeznaniach polskich świadków, red. Dariusz Libionka, Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2013, s. 13-81, 103-247.
11
Robert Kuwałek, Wiesław Wysok, Lublin. Jerozolima Królestwa Polskiego, Lublin: Stowarzyszenie Dialog i Współpraca 2001.
Nowe ustalenia dotyczące liczby ofiar niemieckiego obozu zagłady w Sobiborze, „Zeszyty Majdanka” 2014, nr 26, s. 17-60.
14
„Instrukcja inwigilacyjna” z rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych z 4 I 1924 r. o organizacji urzędów śledczych; cyt. za: Andrzej Misiuk, Andrzej Pepłoński, Organizacja instytucji policyjnych w II Rzeczypospolitej, 1918-1926. Wybór źródeł i dokumentów, Szczytno: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Policyjnej, 1994, s. 190. W cytatach zachowano pisownię oryginału, uwspółcześniono jedynie interpunkcję.
15
Jedynym opracowaniem, w którym można znaleźć kilka stron na temat PPK, jest: Adam Hempel, Pogrobowcy klęski. Rzecz o policji „granatowej” w Generalnym Gubernatorstwie, 1939-1945, Warszawa: PWN, 1990, s. 124-137.
16
Marcin Wroński, A na imię jej będzie Aniela, Warszawa: W.A.B., 2011.
17
Szerzej na ten temat zob. Andrzej Misiuk, Policja Państwowa, 1919-1939. Powstanie, organizacja, kierunki działania Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 288-326.
18
Ibidem, s. 296-297.
19
Cyt. za: Zbigniew Siemak, Policja kryminalna II Rzeczypospolitej. Powstanie, organizacja, kadry i metody pracy, „Zagadnienia Społeczne” 2014, nr 1 (1), s. 194.
20
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej (dalej AIPN), 0423/3402, k. 35-44. Strukturę Urzędu Śledczego odtworzono w części na podstawie zeznań Marii Dzięgielewskiej, wieloletniej sekretarki Urzędu, złożonych w śledztwie w 1950 r.
21
Misiuk, Policja Państwowa…, s. 321.
22
Siemak, Policja kryminalna…, s. 203. 1 I 1938 r. w PP służyło 730 oficerów, w tym 153 w służbie śledczej, oraz 27 874 szeregowych (Hempel, Pogrobowcy klęski…, s. 29).
23
Na temat działań i organizacji niemieckiej policji w GG zob.: Stanisław Biernacki, Jerzy Stoch, Działania władz okupacyjnych (policji i administracji) w dystrykcie warszawskim przeciwko ruchowi oporu w latach 1939-1944, „Najnowsze Dzieje Polski” 1966, t. 10, s. 47-76; Lucjan Dobroszycki, Marek Getter, Działanie urzędu komendanta policji i służby bezpieczeństwa w Radomiu w zakresie zwalczania ruchu oporu, „Najnowsze Dzieje Polski” 1960, t. 4, s. 23-61; Włodzimierz Borodziej, Terror i polityka. Policja niemiecka a polski ruch oporu w GG, 1939-1944, Warszawa: PAX, 1985.
24
Edward B. Westermann, „Friend and Helper”: German Uniformed Police Operations in Poland and the General Government, „The Journal of Military History”, październik 1994, t. 58, nr 4, s. 645.
25
Stanisław Biernacki, Organizacja i metody działania policji hitlerowskiej w dystrykcie warszawskim [w:] Stan i perspektywy badań w zakresie zbrodni hitlerowskich, Warszawa 1973, s. 194.
26
Soldaten-Führer durch Warschau, Warschau: Kommandantur Warschau, 1941, s. 16.
27
Archiwum Państwowe m.st. Warszawy (dalej APW), Amt des Gouverneurs des Distrikts Warschau, Der SS– und Polizeiführer, t. 155, k. 13-14, Sprawozdanie dotyczące przejęcia policji obyczajowej, Warszawa, 6 X 1939 r.
28
W pierwszych latach okupacji struktura KdS wyglądała nieco odmiennie, lecz ostateczny kształt przybrała po reorganizacji z maja 1941 r. (zob. Biernacki, Organizacja i metody działania policji…, s. 196).
29
W tekście stosuję nazwę Generalna Gubernia zamiast Generalne Gubernatorstwo, chcąc zachować klimat opisywanych czasów, takie nazewnictwo bowiem
