Zagłada Żydów. Studia i Materiały nr 10 R. 2014 t. I-II. Отсутствует
align="left">
544
Bołdok,
545
Jan Michalski,
546
„Świat” 1916, nr 37, s. 7; cyt. za:
547
„Świat” 1917, nr 17, s. 7, za:
548
Michalski,
549
Zob. Bołdok,
550
W sporządzonym w MKiDN wykazie strat wojennych nazwisko Abego Gutnajera jako właściciela pojawia się dwukrotnie jedynie w tomie opracowanym przez Marię Romanowską-Zadrożną
551
Krystyna Uniechowska,
552
553
Te informacje podaję na podstawie udostępnionych mi dokumentów archiwalnych ze spuścizny Josefa Mariona Gutnayera, syna Bernarda, która zachowała się w USA.
554
Faksymile listu w posiadaniu autorki.
555
Faksymilia kilku szczegółowych spisów zbiorów Bernarda sporządzonych po wojnie przez jego syna Józefa, w posiadaniu autorki.
556
Bołdok,
557
Opis Gebethnera został najprawdopodobniej sporządzony na użytek postępowania odszkodowawczego; cyt. za:
558
O Benjaminie Mintzu i jego zbiorach zob. Nawojka Cieślińska-Lobkowicz,
559
Uniechowska,
560
561
O rodzie Kleinsingerów zob. Michalski,
562
Informacje o antywkariatach książkowych za Antoni Marianowicz,
563
Marianowicz,
564
Wyjątek stanowi śmierć Abego Gutnajera i jego rodziny, której dzień i okoliczności są znane; zob. Kalicki,
565
Losy Sakiela za Franciszkiem Starowieyskim podaje Bołdok,
566
Cała trójka trafiła po wojnie do USA. O Ludwiku Gutnajerze zob. Kalicki,
567
Bernard Weinstein po wojnie pozostał przy okupacyjnym nazwisku Czesław Bednarczyk. W latach pięćdziesiątych pracował w antykwariacie Veritasu, po wyemigrowaniu z Polski w 1960 r. założył antykwariat we Wiedniu.
568
Bołdok,
569
Artykuł stanowi pierwsze szkicowe podejście do monografii rynku sztuki w okupowanej Polsce, do której materiał zbieram od lat. Egzemplaryczna rola przypadnie w niej bardzo aktywnym na tym polu, szczególnie w Krakowie i Lwowie, Holendrowi Pieterowi Mentenowi, Józefowi Stieglitzowi i Tadeuszowi Wierzejskiemu, z uwagi na charakter ich działań i powiązań oraz stosunkowo obszerne zachowane materiały archiwalne, do których udało mi się dotrzeć.
570
Materiały z lat sześćdziesiątych z postępowań odszkodowawczych w sądach niemieckich są nadal zastrzeżone klauzulą czasową związaną z ochroną danych osobowych roszczeniodawców.
571
Skądinąd warto pamiętać, że zniszczenie kamienicy nie musiało koniecznie oznaczać całkowitej utraty wyposażenia wnętrz. Przykładem los zbiorów Hieronima Wildera, których część (obrazy i porcelana) we wrześniu 1939 r. uległa zniszczeniu po wybuchu bomby burzącej w kamienicy w Śródmieściu, w której znajdywało się jego siedmiopokojowe mieszkanie, ale przetrwały zbiory grafiki, rękopisów i zabytkowego szkła, zgromadzone w dwóch ocalałych pokojach. Za: Antoni Trepiński,
572
Kustosz malarstwa Muzeum Narodowego Jerzy Sienkiewicz pisał: „Okres rozpoczętych działań wojennych, oblężenia miasta oraz pierwszych dni po jego zajęciu przez Niemców zaznaczył się dalszym napływem wielu depozytów prywatnych, m.in. kolekcji obywateli żydowskich chronionych tu na czas wojny. Rzecz zrozumiała, iż tam, gdzie się dało, Muzeum zacierało w obawie przed represjami okupanta ślady tego pochodzenia. […] wkrótce i okupant począł nadsyłać i «zsyłać» do Muzeum, jako magazynu, poszczególne kolekcje i urządzenia opuszczonych bogatszych wnętrz” (
573
Znany niemal na pewno Gutnajerom Szymon Szwarc, antykwariusz wiedeński pochodzący z Krakowa i częsty przed wojną gość nad Wisłą, wywiózł przed anszlusem najcenniejsze dzieła do Czechosłowacji, a po utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw przez Polskę do Francji i dalej do Portugalii; za: Uniechowska,
574
Na ten temat zob. Cieślińska-Lobkowicz,
575
Bohdan Marconi,