Zagłada Żydów. Studia i Materiały nr 10 R. 2014 t. I-II. Отсутствует

Zagłada Żydów. Studia i Materiały nr 10 R. 2014 t. I-II - Отсутствует


Скачать книгу
że pod koniec jego istnienia 70 000 osób musiało pomieścić się w zaledwie 243 budynkach, co oznaczało, że średnio 14 osób gnieździło się w jednym mieszkaniu. Ponadto dużą część populacji getta stanowili ludzie starzy, chorzy i nieletni. Co więcej, administracja getta działała na czterech poziomach, od nadzorców mieszkań i budynków, przez dziesięciu nadzorców poszczególnych rejonów getta, aż po Judenrat na najwyższym poziomie, wraz z jego dwunastoma wydziałami. Opisywał, jak przywódcom getta udało się zorganizować złożony system administracji, polityki społecznej, służby zdrowia i życia religijnego. Ustalił, że najpoważniejszym problemem było wyżywienie ludności, i szczegółowo omówił poszczególne kwestie zaopatrzenia w żywność. Poruszył też sprawę fatalnych warunków panujących w szpitalach w getcie, jak również braku możliwości chowania zmarłych, co spowodowało, że pod koniec wojny na ulicach leżało około 3000 ciał1066

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

      1

      Obóz zagłady w Sobiborze w historiografii polskiej i obcej, „Zeszyty Majdanka” 2001, nr 21, s. 115-161.

      2

      Żydzi lubelscy w obozie koncentracyjnym na Majdanku, „Zeszyty Majdanka” 2003, nr 23, s. 77-121.

      3

      Getta tranzytowe w dystrykcie lubelskim [w:] Akcja Reinhardt. Zagłada Żydów w Generalnym Gubernatorstwie, red. Dariusz Libionka, Warszawa: IPN, 2004, s. 138-160; w wersji niemieckojęzycznej: Die Durchgangsghettos im Distrikt Lublin (u.a. Izbica, Piaski, Rejowiec und Trawniki) [w:] „Aktion Reinhardt”. Der Völkermord an den Juden im Generalgouvernement 1941-1944, red. Bogdan Musial, Osnabrück: Fibre Verlag, 2004, s. 197-232.

      4

      „Erntefest” w świetle polskich materiałów śledczych (1944-1968) [w:] Erntefest 3-4 listopada 1943. Zapomniany epizod Zagłady, red. Dariusz Libionka, Wojciech Lenarczyk, Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2009, s. 287-325.

      5

      Zagłada żydowskiego Chełma. Żydzi w Chełmie Lubelskim w latach 1939-1944. Zarys problemu [w:] Zagłada Żydów na polskiej prowincji, red. Adam Sitarek, Michał Trębacz, Ewa Wiatr, Łódź: IPN i Wydawnictwo UŁ, 2012.

      6

      Obozy koncentracyjne i ośrodki zagłady jako miejsca pamięci [w:] Następstwa zagłady Żydów. Polska 1944-2010, red. Feliks Tych, Monika Adamczyk-Garbowska, Lublin: ŻIH i Wydawnictwo UMCS, 2011, s. 493-525 (tom ten ukazał się również w języku angielskim, wydany przez instytut Yad Vashem).

      7

      Krótkie życie na „Wschodzie”. Żydzi z terenu Rzeszy deportowani do dystryktu lubelskiego, „Studia Żydowskie. Almanach” 2014, nr 4, s. 31-51.

      8

      Robert Kuwałek, Obóz zagłady w Bełżcu, Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2010.

      9

      Robert Kuwałek, Das Vernichtungslager Bełżec, tłum. Steffen Hänschen, Berlin: Metropol, 2013; idem, Belzec. Le premier centre de mise a mort, tłum. Alexandre Dayet, Paris: Calmann-Levy, 2013.

      10

      Robert Kuwałek, Relacje i zeznania Rudolfa Redera oraz Robert Kuwałek, Dariusz Libionka, Materiały śledztwa z lat 1945-1946 w sprawie zbrodni popełnionych w Bełżcu [w:] Obóz zagłady w Bełżcu w relacjach ocalonych i zeznaniach polskich świadków, red. Dariusz Libionka, Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2013, s. 13-81, 103-247.

      11

      Robert Kuwałek, Wiesław Wysok, Lublin. Jerozolima Królestwa Polskiego, Lublin: Stowarzyszenie Dialog i Współpraca 2001.

      12

      Ośrodek uruchomił stronę, na której dostępne są teksty oraz zarejestrowane techniką audio i wideo wykłady Roberta: http://teatrnn.pl/leksykon/node/1714/robert_kuwa-%C5%82ek#7.

      13

      Nowe ustalenia dotyczące liczby ofiar niemieckiego obozu zagłady w Sobiborze, „Zeszyty Majdanka” 2014, nr 26, s. 17-60.

      14

      „Instrukcja inwigilacyjna” z rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych z 4 I 1924 r. o organizacji urzędów śledczych; cyt. za: Andrzej Misiuk, Andrzej Pepłoński, Organizacja instytucji policyjnych w II Rzeczypospolitej, 1918-1926. Wybór źródeł i dokumentów, Szczytno: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Policyjnej, 1994, s. 190. W cytatach zachowano pisownię oryginału, uwspółcześniono jedynie interpunkcję.

      15

      Jedynym opracowaniem, w którym można znaleźć kilka stron na temat PPK, jest: Adam Hempel, Pogrobowcy klęski. Rzecz o policji „granatowej” w Generalnym Gubernatorstwie, 1939-1945, Warszawa: PWN, 1990, s. 124-137.

      16

      Marcin Wroński, A na imię jej będzie Aniela, Warszawa: W.A.B., 2011.

      17

      Szerzej na ten temat zob. Andrzej Misiuk, Policja Państwowa, 1919-1939. Powstanie, organizacja, kierunki działania Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 288-326.

      18

      Ibidem, s. 296-297.

      19

      Cyt. za: Zbigniew Siemak, Policja kryminalna II Rzeczypospolitej. Powstanie, organizacja, kadry i metody pracy, „Zagadnienia Społeczne” 2014, nr 1 (1), s. 194.

      20

      Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej (dalej AIPN), 0423/3402, k. 35-44. Strukturę Urzędu Śledczego odtworzono w części na podstawie zeznań Marii Dzięgielewskiej, wieloletniej sekretarki Urzędu, złożonych w śledztwie w 1950 r.

      21

      Misiuk, Policja Państwowa…, s. 321.

      22

      Siemak, Policja kryminalna…, s. 203. 1 I 1938 r. w PP służyło 730 oficerów, w tym


Скачать книгу

<p>1066</p>

Ibidem, s. 167.